هیچوقت از رفتن کسی که بهش عشق دادی و محبت کردی و خودتو وقفش کر | °•|❄️ƬℯℵᎿ ℋɑɼⅆ❄️|•°
هیچوقت از رفتن کسی که بهش عشق دادی و محبت کردی و خودتو وقفش کردی ناراحت نباش. چون تو واسه دلِ خودت کم نذاشتی. تو کاری رو که دلت میخواست و حالت با انجام اون کار خوب میشد رو کردی. تو به اندازه‌یِ سهمِ خودت از اون رابطه پیش رفتی. هیچوقت نگو حیفِ روزایی که من دوستت داشتم، بهت محبت کردم و یا حیفِ اون کارایی که برای تو انجام دادم. هیچوقت از اینکه زمانی برای یکی همه کاری میکردی پشیمون نباش. اگر کاری برای اون آدم کردی، اگر زمانی اونو دوست داشتی، پشتش وایسادی، و خوبیی در حقش کردی که هیچکس نمیکرد، فقط بخاطرِ دلِ خودته؛ نه چیزِ دیگه‌ای. زمانی که داشتی به اون آدم عشق و محبت میدادی از خودت میپرسیدی که چرا دارم اینکارو میکنم؟ نه، چون تو از تهِ دلت اونو دوست داشتی و این کاری نیست که بخوای بعدا راجبش ابراز پشیمونی کنی. این خیلی قشنگ و قابلِ افتخارِ که تو دلِ به این بزرگی و مهربونی داری. کسی که قدر تو رو بدونه و تورو باورت کنه، باهات میمونه. کسی هم که باورت نکنه و ترکت کنه، روزی خودش پشیمون میشه. اون کسی رو از دست میده که عاشقانه دوستش داشت و باورش میکرد، اما تو کسی رو از دست دادی که اصلا برات ارزش قائل نبود. چه برسه به این که بخواد دوستت داشته باشه.
